Dalszy rozwój branży drzewnej w Polsce uzależniony jest od stabilnego dostępu do surowca drzewnego. Polityka Unijna jak również zobowiązania wyborcze obozu Rządzącego mogą doprowadzić do drastycznego spadku surowca pozyskiwanego w Lasach Państwowych.  Popieramy dobrze zorganizowaną i prowadzoną  ochronę przyrody, ale kolejne ograniczenia w pozyskaniu muszą być wprowadzane w przemyślany i rozłożony w czasie sposób (poprzedzony rzeczowymi analizami i badaniami).

Przemysł drzewny w Polsce praktycznie nie ma innych ekonomicznie zasadnych możliwości jak zakup surowca drzewnego w Lasach Państwowych. Dlatego też system sprzedaży surowca drzewnego musi być: transparentny, stały, premiujący przedsiębiorstwa przetwarzające drewno w Polsce, gwarantujący zakupy drewna w cenach konkurencyjnych w stosunku do minimum państw ościennych.

Drewno powinno być traktowane jako surowiec strategiczny dla gospodarki UE.

Ostatnie lata to nasilenie problemu spalania pełnowartościowego surowca drzewnego w polskich elektrowniach. W ocenie przemysłu takie postępowanie nie ma żadnego uzasadnienia ekonomicznego i ekologicznego. Dodatkowo system dopłat do zielonych certyfikatów powoduje uprzywilejowanie jednej grupy klientów w stosunku do pozostałych uczestników rynku.

Certyfikacja FSC to ważny element gry konkurencyjnej na globalnym rynku. Firmy branży drzewnej w wyniku niekorzystnej sytuacji geopolitycznej w Europie tracą swoją pozycję konkurencyjną na rynkach eksportowych. Sprzedaż produktów staje się coraz trudniejsza. Certyfikacja FSC jest jednym z niewielu elementów konkurencyjnych jakie nasze firmy nadal mogą z powodzeniem stosować na świecie.

Gospodarka leśna nie opiera się na pozyskaniu drzew. Apelujemy o wzmacnianie mechanizmów, których celem jest właściwe dbanie o drzewostan w Polsce – zwalczanie szkodników, zalesianie oraz ochronę zwierząt i dbałość o ekologiczne walory polskich lasów.

Drewno to w pełni odnawialny i ekologiczny materiał wykorzystywany do produkcji mebli, papieru, domów, podłóg, książek, okien i wielu innych. Zastąpienie go w sposób zrównoważony i ekologiczny praktycznie nie istnieje – możemy zastosować tworzywa sztuczne lub stal, które z ekologią mają niewiele wspólnego. Dlatego tak ważna jest edukacja społeczeństwa o gospodarczych celach lasów w Polsce jak również w zakresie wykorzystania surowca drzewnego w codziennym życiu.

Drewno jako surowiec o istotnym znaczeniu dla polskich firm i polskiej gospodarki powinno być przeznaczone do przetwarzania w Polsce.

Przemysł drzewny w Polsce popiera ochronę przyrody. Niemniej działania w tym zakresie muszą być wprowadzane w dłuższym okresie czasu i muszą być poprzedzone między innymi rzeczowymi analizami negatywnych skutków społecznych i ekonomicznych wprowadzanych zmian. Wyłączenia nie mogą obejmować swoim zakresem znacznych powierzchni poszczególnych RDLP.

Ze względu na zbyt restrykcyjne podejście obecnie wszystkie pozostałości poprodukcyjne powstające np. w zakładach meblarskich traktowane są jako odpad niebezpieczny. W celu jego utylizacji konieczne jest budowanie instalacji do termicznego przekształcania odpadów. Takie podejście nie ma uzasadnienia ekonomicznego – znacząca część pozostałości mogłaby być ponownie przetworzona chociażby na potrzeby produkcji płyt drewnopochodnych lub pozyskania energii cieplnej na potrzeby danego przedsiębiorstwa.

Na dzień dzisiejszy wdrożenie systemu EUDR, które ma nastąpić z dniem 31 grudnia 2024 roku w ocenie przemysłu jest absolutnie nieprzygotowane zarówno po stronie Komisji Europejskiej jak i po stronie Polski. Należy pamiętać, że niezastosowanie się do wymagań rozporządzenia EUDR niesie za sobą daleko idące konsekwencje dla przedsiębiorców.